Bana yaşamayı öğret yeniden.

Neden bu kadar sevdim hiç bilemedim ben.

Hiç kimseden sevgi görmemişken hiç,
Sevmek nedir bilmiyorken henüz,
Aşık oldum ben,
Sana,
Gözlerine,
Diğer insanlardan farklı oluşuna.
Bir gün gideceğini bildiğim halde,
Ellerimi bıraktığın anda hayattan kopacağımı bildiğim halde,
Öyle tutundum ki sana,
Öyle sımsıkı sardım ki ellerinden,
Sanki hiç ayrılmayacak gibi,
Sanki bir bütünmüş gibi,
Geleceği hiç düşünmezmiş gibi gülerek,
Sevinerek,
Hep ayrı bir heyecanla sardım ellerimi ellerine.
Geleceği hep seninle düşünmüştüm ben,
Her düşündüğümde yanımda sen ve omzumda başın.
Şu anda seni düşündüğüm gibi değil...
Omzuma her yaslandığında uyuyan bir melek yok şimdi,
Ellerimi tuttuğunda kollarımın altına doğru süzülen biri yok.
Belki inanmazsın ama dün içkiye başladım.
Bir şişeyi deviremesem de daha,
O beni deviriyor iki, üç bardak sonra.
Beraber içebileceğim biri yok henüz.
Meyhanelerde zaman harcamak istemiyorum.
Hani olur da evine geri dönmek istersin diye.
Nerede olduğunu bilsem koşa koşa gelirim yürümeyi bilmesem de henüz,
Kiminle olduğunu bilsem geleceğimin olup olmadığını ona göre kara verirdim.
Her şeyim sendin.
Bu yüzden her şeyi seviyordum ben.
Ne olur dön de melek,
Bana yaşamayı öğret yeniden.