Hiç hesapta yokken dünyaya gelmiş, istenmeyen bir çocuk olarak ailesinden şiddet gören bir çocuktu. Şimdi de refah için kullanılan bir evlattan başkası değil. Bir hayatı var mı ya da kendisi için mi nefes alıyor, zor soru. Yarın belki kendim için yaşayacağım dese ne kadar zamanı kaldığını bile bilmiyor. Hep kötüyü düşündürtmeleri yüzünden iyiliğin ne olduğunu ailesinin öğrettiği gibi biliyor. Yanlışlar yapması normal olması gereken çocuk yaşta bir daha yapmaması için olmayan varlıklarla korkutulduğundan uyumak için günün doğmasını bekliyor. Bir anlık uykuya dalma halindeyken patlayan kafa sendromu yüzünden başka varlıklar tarafından uyarıldığını düşünecek kadar mahvolmuş bir psikolojiye sahip. Bunca şeye rağmen hayatına giren her insanın kendisinden bir beklentisi olmasına kızmalarla başladı sinir krizleri. Artık "ben" demek istiyor "biz" diyenlere. Sesi ne kadar çıkarsa çıksın anlamayacaklarını bilmesine rağmen. Genç yaşında olmasına özenen ihtiyarların yaşıyor olmarına hevesleniyor. Kendisi için ayırdığı zamanlarda bile kendi kararlarını değiştirmeye çalışan insanların arasından çıkıp bir dal sigarayla nefesleniyor. "Ne olur artık öldür diyor ya da süründür. Belki o zaman gösterirler sevgilerini, yatalak olursam eğer."
0 yorum:
Yorum Gönder