Terkedilişte.

Bu sefer acılara kuruldum, benzersiz ölümler düşlüyorum geceleri.
Üst üste yakılan sigaralar yüzünden biramın sıcacık olmasına kızıyorum.
Göğüs kafesimdeki ateşin kızgınlık derecesini dinlediğim şarkılardan öğren.
Her defasında ağlamaya yer arıyorum, yanın müsait değil.
Bir hiç kadar değerliyim şimdi, bir piç gibi terk edildim.
Seni doya doya öpmenin hayalleriyle yeniden var olup, yanımda olmayışınla yeniden yok oluyorum.
Yaşadığıma inandığım anda çalan şarkılarla hala ölü olduğumu fark edip de yaktığım sigaranın ilk saniyesisin.
Hiçbir şeyin aydınlatamadığı geceleri aydınlatmaya çalışan intihar gibi parlak fikirlere cesaret edemiyorum.
Hayatta olduğumu öğrendiğinde beni yaşıyor sanacaksın.
Oysa ki hayatın yaşanılabilir bir şey olmadığını her darbesinde öldüğünde anlayacaksın.
O zaman geri geleceksen eğer kapılarım ardına kadar kapalı.
Ardına kadar kapadığın kapılarının ardında benim kadar beklemeden affetmemi beklersen eğer beni umursamayışlarını hatırla.