Ben kuvvetli bir yağmur gibi yağdıkça insanlar benden kaçıyorlar.

Defalarca kaybedince, olumsuzluklar hayatımda hep hüküm sürer psikolojisiyle yaşıyorum. 

Kalabalık bir şehrin içinde bilinmeyen bir bedende sıkışan umutsuz bir ruhu yaşatıyorum.

İnsanların dertlerini saflığı yüzünden sahiplenen bir insan tanıdım zamanın birinde.

Ben o kadını kendimi kaybettiğim günden beri kalbimde taşıyorum. 

İnsanlar düşmem için çukurlar açıyor.

Ellerim ve dizlerim parçalanıyor.

İnsanlardan nefret etmeye başlasam bile o kadına olan duygularıma hiçbir şey olmuyor.

Gün geliyor savaşıyor aklım ve kalbim.

Kalbim hiç zarar görmemiş gibi olumlu bakıyor yarınlara.

Aklımdaysa her an bulundurduğum olumsuzluklar silsilesi.

Ne yapacağımı bilmiyor olmam, nasıl yaşadığımı gözler önüne seriyor.

Ben kuvvetli bir yağmur gibi yağdıkça insanlar benden kaçıyorlar.

Kapatıyorum gözlerimi, güneş açıyor.

Sonra gülüşün geliyor aklıma...

Güzelliğin tüm güne saçıyor

•